Vrijheid van meningsuiting, vrijheid in het algemeen, vrijheid zoals je gevoel, vrijheid betekend voor iedereen wat anders. En iedereen kan daarover zijn of haar eigen mening hebben.
Ik heb heel lang getwijfeld of ik deze blog zou gaan delen. Of ik mijn gevoel zou durven delen. Ik zal hierdoor denk ik wel volgers op social media gaan verliezen, maar dat is dan maar zo. Ik kan mijn gevoel, mijn angst niet veranderen en daarom heb ik het besluit genomen om het toch te delen.
Velen weten dat ik geen prater ben als het gaat om gevoel en emotie. Ik ben een binnenvetter en ik los het zelf wel allemaal op. Vind dat gepraat van psychologen altijd maar raar en het heeft mij nooit echt verder gebracht.
Met schrijven lukt het mij wel beter om een soort uitleg te geven van hoe ik mij voel, wat mijn angst is, waar ik mee zit.
Vrij?
Het afgelopen jaar heb ik mij dus totaal NIET vrij gevoeld. En nu nog steeds niet.
Ik heb het gevoel alsof ik vast zit in een soort bubbel. Alleen in die bubbel kan ik zijn wie ik ben, hoe ik over dingen denk en hoe ik met bepaalde situaties om kan en wil gaan.
Maar die bubbel wordt zo nu en dan ook veel te klein, de muren komen dan op je af.
Ik hou ervan om weg te gaan, erop uit te trekken. Zoals een vakantie, naar een dierentuin, een pretpark, uiteten, bioscoop noem maar op.
Maar juist die dingen kunnen nu allemaal niet en uit die dingen haal ik mijn energie, daar wordt ik vrolijk van.
Nu hoor ik veel van jullie denken, maar je hebt nog zoveel andere dingen wat je kunt doen!
Je hebt genoeg vrijheid! Naar het bos, naar het strand, naar een speeltuintje, lekker gaan fietsen. Ja dat klopt en die dingen doe ik ook. Maar die dingen kun je dus alleen doen als het lekker weer is buiten. Als het buiten met bakken uit de hemel komt vallen, nou daar maak je mij en de kinderen echt niet blij mee hoor. En zeg nou zelf na een jaar diezelfde dingen doen, daar ben je ook best snel op uitgekeken, toch? En niet alleen ik, ik merk dat de kinderen ook wel weer is iets anders willen doen. Ze willen weer zwemmen in het zwembad, en nee niet zwemles, gewoon gezellig naar dat mooie zwembad van Center Parcs, lekker met het gezin van de wildwaterbaan af, heerlijk! Of ze willen graag weer naar de dieren kijken en lekker een filmpje pakken in de bioscoop, met heeeeeeel veel popcorn!
Mondkapje
Er zijn ook mensen die zeggen, kom op johhh, je hebt genoeg vrijheid! Je kunt nog steeds naar de supermarkt! Of naar de winkels!
Ja hebben ze hellemaal gelijk in. Maar wat mensen niet snappen, is dat dat voor mij niet als vrijheid voelt. Nu naar een supermarkt of naar een winkel gaan waar je verplicht een mondkapje op moet doen, dat voelt voor mij niet fijn. Ik krijg een benauwd en verstikkend gevoel. Ik heb nu al 3 keer een paniek aanval gehad in een winkel en bij de kapper. Waar dat gevoel vandaan komt? Waarom ik een paniek aanval kreeg? Geen idee? Wel weet ik zodra ik het woordje supermarkt hoor, ik het benauwd krijg, mijn handen gaan trillen en ik ga sneller ademen.
Laatst moest ik echt naar het kruidvat omdat ik op dat moment iets nodig had, wat niet langer kon wachten. Ik heb eerst 10 minuten lang in de auto gezeten om mijzelf moed in te praten en ik heb ademhalingsoefeningen gedaan zodat ik rustiger werd. Dat is ook één van de redenen, waarom ik dus geen boodschappen meer doe, of gezellig naar de winkels ga om te shoppen.
Dus als mensen zeggen je hebt genoeg vrijheid, NEE sorry dat heb ik niet, want om zo telkens naar een winkel te moeten gaan of naar een supermarkt, wat eerst gewoon zonder zorgen kon, zonder mondkapje, zonder raar aangekeken te worden, zonder een opmerking te krijgen, zonder desinfectie, gewoon normaal, zoals eerst, zoals 2 jaar geleden.
Ziekenhuis
Mijn moeder ligt momenteel nu ook al 3,5 maand in het ziekenhuis. Ze werd begin Februari opgenomen omdat ze 3 keer een hartstilstand heeft gehad. Haar cardioloog had toen toch het besluit genomen om een operatie uit te gaan voeren die ze eigenlijk pas jaren later hadden gepland. Maar omdat haar hart toch ineens zo achteruit was gegaan, hadden ze in het ziekenhuis het besluit genomen om die operatie naar voren te schuiven.
Mijn moeder heeft 4 weken geleden een hele zware open hart operatie gehad. Ze hebben een hartklep gemaakt en een steunhart (zoek maar op op Google) geplaatst in haar lichaam.
We wisten dat deze operatie heel erg zwaar zou zijn en dat ook het herstel erg veel zou gaan vragen van haar lichaam en haar hart. Vier weken geleden hing haar leven ook echt aan een splinter dun zijde draadje en moesten we bijna afscheid gaan nemen van haar. Nu gaat het gelukkig iets beter met haar, maar het gevaar is nog steeds niet geweken. Elke dag dat het weer goed gaat, is weer een stapje vooruit. Zoals mijn moeder altijd zegt, leef vandaag, want niemand heeft je morgen beloofd.
In het ziekenhuis, daar gelden ook die regels inderdaad., mondkapje, desinfecteren ect. En ja ook daar heb ik moeite mee om naar toe te gaan. Maar voor mijn moeder zet ik mij telkens over mijn angst heen. In het begin, toen mijn moeder nog op de verpleeg afdeling lag, vond ik het ook erg moeilijk om die stap te nemen, om in mijn eentje naar het ziekenhuis te gaan. De hele weg in de auto zat ik met rillende handen en was ik ademhalingsoefeningen aan het doen. Eenmaal bij mijn moeder aangekomen, lachte ik gewoon alles weg. Dat is denk ik iets wat ik van mijn moeder hebt overgenomen. Niet laten merken dat er iets is. Gewoon doorgaan. Schouders eronder en ‘door’. Pas als iedereen weg is en je alleen bent, dan komen de emoties eruit, want ik moet sterk zijn. Sterk zijn voor mijn meiden
Einde
Ik hoop zo dat er uiteindelijk een lichtpuntje komt in deze lange lange tunnel. En dat we uiteindelijk gewoon weer normaal kunnen rondlopen in een winkel, normaal naar een verjaardag kunnen, normaal iedereen een knuffel geven en weer een normaal leven kunnen gaan leiden, zonder al die regels, zonder die mondkapjes en zonder verdelingen tussen de mensen.
Fijn dat ik even mijn verhaal kwijt kon.
Ik hoop dat, ook al ben jij wel voor de regeltjes en de mondkapjes, dat jullie ook mijn kant van het verhaal snappen en dat we iedereen in hun waarde laten hoe je er ook in staat.
Heel veel
Liefs,
Reactie plaatsen
Reacties